Aan het woord: Paula Borsboom, lid van de burgerraad

Aan het woord: Paula Borsboom, lid van de burgerraad

Burgers zijn intensief betrokken bij de beweging van Ouder Worden 2040. Wij vroegen één van de leden van de burgerraad kort terug te blikken op afgelopen periode. Paula Borsboom is 64 jaar en woont in Utrecht. Ze heeft 35 jaar in het onderwijs gewerkt en is vorig jaar met (vervroegd) pensioen gegaan. Sinds kort werkt ze als vrijwilliger bij het Centraal Museum in Utrecht. Ze heeft een lat-relatie en is moeder van twee volwassen kinderen.

Hoe heb je het traject ervaren?
“Het belangrijkste wat Ouder Worden 2040 mij persoonlijk heeft gebracht, is bewustwording. Ouder worden was niet iets waar ik me mee bezighield. Natuurlijk, ik word het wel maar zo voelt het nog niet. In dit traject werd ik erin ondergedompeld. Ik realiseerde me dat ouder worden consequenties heeft op vele terreinen: gezondheid, mobiliteit, wonen, zingeving. Ook is het iets waar we allemaal mee te maken krijgen, oud en jong. Het is van belang om daarover na te denken en om er beleid voor te ontwikkelen. Dat er steeds meer ouderen komen, heeft een impact op de hele maatschappij.”

Waarom vind je Ouder Worden 2040 belangrijk?
“Politiek en bestuur mogen in mijn optiek nooit een ver-van-mijn-bed-show zijn. Ik wil niet meegaan in de riedel van: naar mij wordt niet geluisterd, wat ik vind doet er niet toe. Ik wil wel meepraten en in de Burgerraad kan dat.
Bovendien ben ik nog altijd een aanhanger van de leuze ‘het persoonlijk is politiek’. Ouder worden doe je in een maatschappelijke context. De persoonlijke keuzes die je daarbij maakt, de mogelijkheden en onmogelijkheden waarmee je te maken krijgt, zijn onlosmakelijk verbonden met politieke keuzes en maatschappelijke (on)mogelijkheden. Daarom moeten individuele burgers, politici en maatschappelijke instanties op dit punt nauw samenwerken. Dat gebeurt bij Ouder Worden 2040.”

Wat heb je zelf met Ouder Worden 2040 gedaan?
“Eerlijk gezegd niet veel. Ik heb sowieso dit eerste jaar van mijn pensioen weinig gedaan. Het was fijn om even helemaal afstand te nemen van mijn werkend bestaan, het was een soort detox. Een onderwerp waar ik wel wat verder mee wil doen, is wonen. Mijn vriendin woont in Brabant. Als we nu af en toe wat aan het nadenken zijn over samenwonen, gaat het niet alleen over waar we willen wonen maar ook hoe. Ik zou het toejuichen als er veel meer verschillende woonvormen komen. Ik heb de indruk dat er wat dat betreft nog altijd heel traditioneel gedacht en gebouwd wordt.”

Hoe zou je kunnen of willen bijdragen aan de beweging OW2040?
“Ik denk vooral via vrijwilligerswerk. Door de Burgerraad ben ik het belang van de wijk daarbij gaan inzien. Wijkgerichte initiatieven werden vaker genoemd als voorbeelden om burgers te verbinden. Vroeger zorgden de kerk, de buurt en verenigingen daarvoor. Mijn ouders hadden een uitgebreid sociaal netwerk, dat hun hele leven meeging. Ik heb mij niet zo verbonden aan een kerk, buurt of club en zal nu dus zelf meer moeten ondernemen om me met anderen verbonden te weten.”